Sommige mensen zijn vanaf hun geboorte al sportief. Ik niet. Ik hou van een rondje hardlopen en een bezoekje aan de sportschool op z’n tijd, maar ik kan mezelf niet in de categorie ‘sportief’ plaatsen. Daarom heb ik het heel lang uit weten te stellen… een jungle trekking! Ik lig over het algemeen liever languit op het strand met een biertje in mijn hand. Maar toen we uiteindelijk meer dan zeven weken in Indonesië verbleven, konden we er niet omheen. Dus hop, op naar Sumatra en let’s go!
Vanaf Medan airport gingen we met de lokale bus naar jungle dorp Bukit Lawang. Na een rit van ca. vijf uur hobbelen (zandwegen en busjes met bijzonder weinig vering) kwamen we aan. Bukit Lawang ligt aan de rand van de jungle en is daarom de perfecte uitvalsbasis om een één- of meerdaagse trekking te doen. Het dorpje is prachtig gelegen langs een rivier. Maar in 2003 hebben ze plotseling last gehad van een overstroming, deze werd veroorzaakt door illegale houtkap. Een vloedgolf van wel 20 meter hoog vaagde het hele dorp weg. Na 8 maanden hard werken werd het dorp in 2004 heropend. Inmiddels hebben ze gelukkig het meeste weer op de rit maar bijvoorbeeld de elektriciteit valt nog regelmatig uit.
Er zijn veel leuke backpackers-accommodaties te vinden in Bukit Lawang. Wij verbleven in hotel Jungle Inn. Dit knusse hotelletje ligt helemaal aan het eind dus het is iets verder lopen dan de meeste accommodaties maar het uitzicht is het waard. We hadden vanaf onze kamer vrij uitzicht over de rivier en de aapjes speelden op ons balkon. De eerste dag zijn we op eigen houtje de omgeving gaan verkennen en hebben we een tweedaagse jungle-trekking geboekt voor de volgende dag. Er lopen genoeg locals rond die dit maar al te graag voor je willen regelen.
De volgende ochtend was het zo ver! We werden al vroeg opgehaald bij ons hotel. Allebei een rugzakje mee met wat kleren en veel water. Het eten werd geregeld door onze gids. Omdat het dorp Bukit Lawang direct aan de jungle grenst, konden we direct starten. We begonnen met een flinke klim en we kwamen al snel de eerste apen tegen. Omdat deze zo dicht bij de bewoonde wereld leven, vallen ze in de categorie ‘semi-wild’. Ondanks dat het streng verboden is, worden ze toch nog te vaak gevoerd door mensen. Hierdoor worden ze afhankelijk en kunnen er virussen worden overgebracht wat voor baby-aapjes zelfs dodelijk kan zijn. Niet doen dus!
Onderweg vertelde onze gids, Jungle Roy, over zijn leven in de jungle. Zijn vader was een ranger en nam hem als klein jongetje al mee diep de jungle in. Genoeg gespreksstof dus! Zijn moeder had de maaltijden voor ons klaargemaakt dus na een paar uur zweten gingen we lekker even uitrusten op een stok met ‘rice with chicken’.
Na de lunch liepen we weer verder en kwamen we in een gebied met wilde orang oetans. Dit is één van de weinige gebieden ter wereld waar deze nog in het wild leven. Onze jungle-boy Roy wist precies hoeveel afstand we moesten bewaren. In tegenstelling tot de meeste apen, die in groepen leven, zijn orang oetans meestal met z’n tweeën. Echt fantastisch om te zien hoe ze in een natuurlijke omgeving leven, zoals het hoort!
Sleeping in the jungle
Na nog veel meer gewandel, geklim en geklauter kwamen we eind van de middag aan bij onze slaapplek. Een houten hutje langs de rivier. Na een dag zweten in het tropisch regenwoud, was het heerlijk om even af te koelen in de rivier. Onze gids maakte wat eten klaar op een zelfgestookt vuurtje en de rest van de avond vermaakten we ons met potjes kaarten en liedjes zingen die Jungle Roy ons leerde. We hadden zelf een klamboe mee en sliepen op een houten ‘bed’ (lees: plank). Na de pittige trekking van die dag, vielen we vrij snel in slaap, maar de volgende ochtend waren we zelf zo stijf als een plank. Maar dat waren we snel vergeten toen we de aapjes om ons ‘kamp’ heen zagen slingeren. Dat is nog eens wakker worden!
Na het ontbijt kookten we wat water, wat vervolgens mee kon als drinkwater. Daarna begonnen we aan deel twee. Het begon met een klim door de rivier omhoog en vervolgens nog een uur of vier dieper de jungle in. Sommige paden waren zo steil dat we echt moesten klimmen. We sloten de trekking af met ‘tuben’. We gingen met rubberen banden terug over de wilde rivier… Gaaf!
Wat een ervaring! Alleen al het loslaten van je mobiele telefoon, laptop en de rest van de wereld… even helemaal ‘back to basic’. Juist door de fysieke inspanning kom je dichter bij jezelf. Of je nou sportief bent of niet, ik zou het iedereen aanraden. Het is niet altijd comfortabel maar ik weet zeker dat je nog nooit zo genoten hebt van een douche en een bed als na afloop van deze trekking. Dus kom van die bank af en let’s go!
